Een congres in de Euroborg, kan dat?

De Euroborg; podium van het Noorderlinkdagencongres. En niet zoals je het zou verwachten in een stadion: met 1000 man op het veld, of met z’n allen braaf in een skybox. Want het veld is verboden terrein en er is geen skybox die zoveel mensen kan hebben. Waar gaat het dan wel gebeuren?

Daarvoor zijn mensen geconsulteerd, oude kromgetrokken bouwvakkers, grijs besnorde door een lorgnet turende architecten die ooit in een ver verleden al bij de borg betrokken waren, die alle hoeken en gaten kennen. Zij hebben plattegronden geraadpleegd, ons in de meest duistere spelonken rondgeleid, hebben geheime openingen gevonden, onverwachte holtes van het complex getoond. Dagen hebben we er rondgedoold, afgedaald, geklauterd. Een search-rescue-team stond klaar, mochten we niet binnen een week weer aan de oppervlakte verschijnen. Aan het eind van deze Indiana-Jones-achtige exercitie keerden we terug, opgelucht: ‘de ruimte is er’, fluisterde de expeditie-leider met holle ogen, afgepeigerd, maar met een flauwe glimlach om de gebarsten lippen.

Echter, als het voor ons al een speurtocht was, hoe moeten de congresdeelnemers er hun weg dan wel niet vinden? In het doolhof van gangen, trappen en liften, soms aangekleed, soms van  louter kaal beton, is je orientatie al snel volledig dolgedraaid. De polen zijn van stuivertje gewisseld, geen plaats om de stad heen ligt nog op zijn eigen plek, inwoners van Assen zijn vertwijfeld op zoek naar hun huis … in Leeuwarden, Zuidhorners vragen zich af sinds wanneer zij aan een meer wonen etcetera. Kortom een puntje van aandacht. We willen tenslotte wel dat aan het eind van een enerverende dag, de kindertjes hun papa’s of mama’s en de partners hun geliefde weer in de armen kunnen sluiten. Het moet niet zo zijn dat er nog tot dagen na het congres hulpkreten en ijselijke gillen door het complex klinken, dat er twee jaar later skeletten gevonden gaan worden in de parkeergarage. Dat de Euroborg tot in lengte van dagen door een Phantom of the Noorderlinkdagen geteisterd gaat worden.

Bereid u dus maar voor: stevige wandelschoenen, een degelijke zaklamp, wat extra water, wellicht een pikhouweel. Bereid u dus maar voor op minder gebruikelijke congresruimtes, bereid u dus maar voor op verrassingen. 


Nou ja, u kwam natuurlijk ook al niet om in de watten gelegd te worden, het is immers een werkcongres!

Philip Smits